За плячыма Ганны Іванаўны – 32 гады працоўнага бухгалтарскага  стажу. А ў вачах – столькі цеплыні, разумення і жаночай мудрасці. Ганна Іванаўна – не толькі бязмежна паважаны работнік Брадзецкага лясніцтва Бярэзінскага лясгаса, яна яшчэ і любімая жонка, і клапатлівая матуля, і мудрая цешча, і пяшчотная бабуля. 

Бухгалтар – асоба матэрыяльна-адказная, таму вельмі важна тым, хто выбірае гэту спецыяльнасць, мець такіяякасці, як цярплівасць, уседлівасць, акуратнасць, трэба валодаць высокай канцэнтрацыяй увагі і вялікім аб’ёмам памяці. Гэтых якасцей у Ганны Іванаўны дастаткова.

- Я люблю сваю работу, - гаворыць жанчына, - у бухгалтарскім уліку неабходна дакладнасць, разуменне, што адказваеш за кожную лічбу. А яшчэ важна ісці “ў нагу з часам”, пастаянна быць у курсе змяненняў, шмат чытаць прафесіянальных часопісаў. Нам нельга дапускаць памылкі.

У калектыве Ганна Іванаўна карыстаецца заслужаным аўтарытэтам, пашанай і павагай. За сваю добрасумленную шматгадовую працу яна была адзначана медалём “Ветеран труда”. 

- А некалі працавала ў сталіцы, - прыгадвае жанчына, - на слаўным заводзе гадзіннікаў “Луч”. Сюды, у Брадзец, прывяло каханне. Свайго суджанага сустрэла на вясковых танцах. Муж таксама працуе ў лясніцтве. Выгадавалі з ім дачушку Таццяну. У свой час параілі ёй звязаць свой лёс з лясной гаспадаркай. Цяпер не нарадуемся яе шчасцю.

Таццяна ўжо больш за 10 гадоў шчыруе інжынерам-лесапатолагам Бярэзінскага лясгаса, спецыяліст у лясной галіне дастаткова вопытны. За адказнае выкананне сваіх абавязкаў, прафесіяналізм яна неаднаразова была адзначана граматамі і дыпломамі. Для бацькоў – гэта гонар.

Восьмага сакавіка вясковы дом Дайнякоў напоўніцца весялосцю і кветкамі. Да бабулі абавязкова прыедуць дачушка разам з зяцем  Мікалаем Рыгоравічам і ўнучкамі - Дашай і Вікай. І свята стане поўным – прыгожым і смачным.

Березинская Панорама

Тут працуюць з драўнінай, спецыялізуюцца на дрэваапрацоўцы.

У кожнай з жанчын за плячыма пэўны працоўны стаж і вопыт, спрыт і жаданне годна працаваць і ўпрыгожваць сваё жыццё.

Асаблівае слова пра старажылаў вытворчасці. Гэта Несцяровіч і Людміла Кузняцова. У Алы Мікалаеўны самы доўгі працоўны стаж – тры дзесяцігоддзі, у Людмілы Раманаўны – больш за 20 гадоў. Для Людмілы Кузняцовай спецыяльнасць станочніка наогул стала сямейнай. Бо асвоіла яна яе, дзякуючы свайму мужу Уладзіміру, калі яны шчыравалі яшчэ ў вытворчым майстарскім дрэваапрацоўчым участку “Кукарава”. Там Людміла спачатку ўладкавалася вартаўніком, а муж дапамог паверыць у свае здольнасці і асвоіць новую спецыяльнасць… Пазней да калектыву далучыліся Таццяна Міхеева і Надзея Лобач. 

На другой дрэваапрацоўчай лініі ў суседнім цэху працуе Вераніка Фясун. Яе першая спецыяльнасць прадавец, але больш па душы прыйшлася цяперашняя. 

Вераніка Фясун

Каля 12 гадоў працуе станочнікам дрэваапрацоўчай вытворчасці Наталля Шык. Тут жа, у Бярэзінскім лясгасе, трактарыстам Ушанскага лясніцтва шчыруе і яе муж Віктар Андрыевіч. Наталля Мікалаеўна шматдзетная матуля. Сын Мікалай і дачка Марыя – ужо самастойныя, а малодшая – Уладзіслава – вучыцца ў 2ім класе ДУА "Сярэдняя школа №2 г. Беразіно". 

Наталля Шык

– Для мяне вельмі важная падтрымка мужа, –  гаворыць жанчына. – Ён стаў для мяне надзейнай апорай у цяжкі перыяд жыцця, за што яму вельмі ўдзячная. Вывелі ў людзі старэйшых дзяцей, цяпер гадуем нашу Уладзіславу. Такое гучнае імя дачушцы выбрала свякроў Алена Васільеўна. Мне падабаецца, што наш дом побач з месцам працы. Калектыў дружны ў нас. Графік работы мяне задавальняе, бо даводзіцца яшчэ вучыць урокі разам з дачушкай, даглядаць Маторку – гэта наша чарапашка, якая з маленькай істоты ператварылася ў хатняга гіганта.

Нельга не адзначыць, што за сваю добрасумленную працу Наталля Шык была ўзнагароджана падзякай генеральнага дырэктара Мінскага ДВЛГА Яўгенія Крыскевіча.

Старанная праца жанчынстаночніц не застаецца незаўважанай. 

А да 8 Сакавіка яны пачуюць ад мужчынскай паловы свайго калектыву яшчэ шмат цёплых слоў і атрымаюць падарункі.

Березинская Панорама